بسیاری از مربیان بر این عقیده بودند که پرداختن به تمرینات تخصصی در یک رشته ورزشی از سنین پایین، روشی مطلوب برای توسعه قهرمانی در آن ورزش می باشد اما برای قهرمانی های زودگذر بچه ها را قربانی نکنیم.
ایرانفینا: برای سالیان متمادی، بسیاری از مربیان بر این عقیده بودند که پرداختن به تمرینات تخصصی در یک رشته ورزشی از سنین پایین، روشی مطلوب برای توسعه قهرمانی در آن ورزش می باشد. مربیان به کودکانی که برای آموزش شنا به استخر ها مراجعه می کردند مرتباً گوشزد می کردند که “تو شناگر هستی و نباید ورزش دیگری را دنبال کنی“
جدا از این، به کودکان کم سن و سال برای قهرمان شدن فشار زیادی وارد نموده و پس از تکمیل ۴ شنا مسابقات متعددی را برای آن ها در سطوح بالا تدارک می دیدند که این مسابقات باعث فشار های ذهنی و جسمی فراوانی به کودک می شد. به زبان ساده به این انحصار در یک رشته ورزشی تخصصی سازی زود هنگام گفته می شود.
با اینکه تحقیقات آزمایشگاهی این موضوع را ثابت می کند که تخصصی کردن تمرین منجر به سازگاری سریعتر در ورزشکاران جوان می شود و باعث بهبود سریعتر در اجرا می شود، اما به این معنی نیست که ورزشکاران باید در تمرین های اختصاصی یک رشته ورزشی در سنین پایین شرکت کنند و حق شرکت در رشته دیگر را ندارند.
در این رویکرد محدود، بدون توجه به اینکه در آینده چه اتفاقی برای ورزشکار می افتد ، تنها هدف تمرین دستیابی به نتایج زودتر از موعد می باشد. برای دستیابی سریع به نتایج مورد نظر، مربیان بچه ها را در معرض اختصاصی شدن و انجام تمرینات شدید، بدون در نظر گرفتن زمان کافی جهت ساختن بنیان ورزشکاران قرار می دهند. مثل این است که بخواهیم یک ساختمان بلند را روی یک پایه ضعیف بسازیم. مسلماً با این شالوده ضعیف ساختمان تخریب خواهد شد.
آشنایی با مفهوم رشد چند جانبه
بسیار مهم است تا ورزشکاران در سنین پایین از ورود به یک رشته ورزشی خاص “به صورت عمومی ورزشکار شوند “. این جمله به این معنی است که برای قهرمانی های زودگذر بچه ها را قربانی نکنیم و کودک باید چند ورزش که می تواند رشد بدنی کودک را تحریک کند و باعث لذت بردن او در محیط های تفریحی را شود را با هم کار کند.
به عنوان مثال یک شناگر باید قبل از اینکه به طور اختصاصی در سنین نوجوانی به ورزش شنا بپردازد در کودکی و در کنار ورزش شنا به ژیمناستیک (جهت بهبود انعطاف پذیری) و سنگنوردی (جهت افزایش قدرت اندام) نیز مبادرت ورزد. این موضوع مهم محقق نمی شود جز اینکه کودکان در مهارت های بنیادی مختلف تکامل پیدا کنند.
این مفهوم که به عنوان رشد چند جانبه شناخته می شود یکی از مهمترین اصول تمرین برای کودکان و نوجوانان می باشد.
رشد چند جانبه یا چند مهارتی، در کشور های اروپای شرقی که در آن ها برخی از مدارس ورزش های مختلفی را یاد می دهند رواج دارد. نوجوانانی که در این مدارس مشغول تحصیل می شوند مهارت های بنیادی مختلفی همچون، دویدن، پریدن، گرفتن و پرتاب کردن، غلت زدن و بالانس زدن را فرا می گیرند.
با انجام این مهارت ها، بچه ها به خوبی به هماهنگی اندام ها رسیده، و مهارت هایی را به دست می آورند که برای موفقیت در بسیاری از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی همچون دو ومیدانی ، بسکتبال و فوتبال، بنیادی و حائز اهمیت می باشند. بیشتر برنامه ها شامل ورزش شنا نیز می شوند. چرا که شنا به بچه ها کمک می کند در حالی که کمترین استرس و فشار را بر روی مفاصل خود تحمل می کنند ظرفیت هوازی خود را بالا ببرند.
اگر ما، بچه ها را به تکامل در مهارت های مختلف تشویق کنیم، آن ها موفقیت در رشته های مختلف ورزشی را تجربه نموده و بعضی از آن ها تمایل به اختصاصی شدن و رشد استعدادشان در ورزش مورد نظر را خواهند داشت. زمانی که این اتفاق افتاد باید راهنمایی ها و فرصت های لازم در اختیار آن ها قرار گیرد. روند قهرمان شدن برای این ورزشکاران سالیان زیادی به طول می انجامد و ما باید برای بچه ها شرایطی را فراهم کنیم تا برای تکامل، از طریق یک سری اصول سیستماتیک، برنامه ریزی بلند مدت و اصول علمی تلاش خود را انجام دهند.
به قلم: ایمان رحیمی
انتهای پیام