چرا داشتن 6 پک و عضلات شکمی نیرومند برای شناگران مهم است؟

ایرانفینا: با نگاهی به شناگران سطح یک ایران و جهان تناسب اندام آنها به ویژه در ناحیه عضلات شکمی و مرکزی به چشم می آید؛ هر وقت هم صحبت از عضلات مرکزی می شود، همه به شکم و بخصوص عضلات راست شکمی یا همان عضله شش تکه (6 پک) فکر می کنند اما واقعیت این است که آنچه به عنوان عضلات مرکزی یا در اصطلاح علمی “Core” شناخته می شود بسیار فراتر از تصور ماست.

 
 

عضلات مرکزی (Core) چیست؟

عضلات مرکزی (Core)، شامل عضلاتی است که به غیر از عمل جداگانه خود روی مفصل ویژه در پایداری بدن نقش مهمی را ایفا می کنند. به عنوان مثال شاید کمتر کسی تصور کند که عضله پشتی بزرگ که قسمت اعظم آن در بالای پشت قرار دارد و عملکرد آن پایین کشندگی استخوان بازو می باشد، یکی از عضلات مهم در ثبات مرکزی می باشد. واقعیت اینجاست که اگر بخواهیم در مورد کارکرد این عضلات در زندگی روزمره خود صحبت کنیم شاید به اندازه یک ترم دانشگاهی زمان نیاز داشته باشیم. اما بیایید در مورد نقش منحصر به فرد این قسمت از بدن بر عملکرد ورزشکاران بخصوص شناگران صحبت کنیم.

6 پک و عضلات مرکزی

"نقش عضلات مرکزی در ورزش هایی که از نیروی عکس العمل زمین استفاده نمی کنند"

دریافت یک توپ با سرعت 120 کیلومتر در ساعت در ورزش والیبال ، یک اسلم دانک قوی و ناگهانی پس از رد شدن از یک مدافع در ورزش بسکتبال و یک سرویس محکم در ورزش تنیس. همه این حرکات ورزشی یک لحظه زیبا و فراموش نشدنی را فراهم می کنند.

تجزیه و تحلیل بیومکانیکی طیف وسیعی از حرکات ورزشی، تایید می کند که اکثر حرکات ورزشی به قانون سوم حرکتی نیوتن متکی هستند. این قانون با دقت بسیار ظریف خود بیان می کند که “برای هر عملی ، یک عکس العمل برابر و برخلاف نیروی ایجاد شده وجود دارد.” یک مثال بارز از این قانون زمانی است که یک ورزشکار مقدار مشخصی از نیرو را به زمین وارد کند و به همان اندازه به جلو و یا بالا پرش می کند.

زمین یک شی غیر قابل حرکت است از این جهت که در واقع نمی توانیم زمین را با فشار دادن از خود دور کنیم. بنابراین “واکنش برابر و مخالف” اتفاق می افتد. مانند این اتفاق زمانی حادث می شود که یک دونده سرعت برای اینکه بدن خود را به صورت مطلوب به جلو سوق دهد، به زمین فشار وارد می کند.

 این موضوع به “نیروی واکنش زمین” معروف است . مادامی که این نیروها ایجاد می شوند باید با مشخصات مناسب در اطراف بدن توزیع شوند تا حرکت کارآمد با دقت پویا و انرژی کنترل شده امکان پذیر شود. این جمع نیرو به روشهای مختلف بیان می شود.

"شنا، ورزشی که از نیروی واکنشی زمین محروم است"

همانطور که متوجه شده اید شناگران از این نیروی واکنشی زمین که در مورد آن توضیح داده شد محروم هستند.

در ورزش شنا ، به غیر از فشار اولیه سکوی استارت و دیواره استخر هنگام برگشت، امکان استفاده از نیروی واکنشی زمین وجود ندارد. درعوض ، شناگران با ایجاد نیروی پیشبرنده و به حداقل رساندن مقاومت ها، از طریق آب به جلو حرکت می کنند.

پیشروی محصول جانبی اندام هاست که با به عقب فشار دادن آب، برای شناگر امکان پذیر می شود. آب جامد نیست ، بنابراین انرژی تولید شده صرفاً به حرکت رو به جلو منتقل نمی شود بلکه به داخل آب نیز منتقل می شود. همانطور که برای ورزشکاران روی زمین این قضیه صادق است ، ورزشکاران در آب نیز می خواهند تا حد امکان حرکت کارآمدی داشته باشند بنابراین هر مزیت بالقوه برای به حداکثر رساندن بهره وری در آب باید مورد استفاده قرار گیرد.

برای شناگران نخبه ، 80 درصد انرژی برای حرکت بدن به سمت جلو استفاده می شود، و 20 درصد باقی مانده برای جابجایی آب اطراف آنها مورد استفاده قرار می گیرد. 

شناگران رقابتی نخبه می توانند از دو طریق به این 80 درصد برسند:

  1. اول ، از طریق ساعات ها تمرین در استخرکه طی آن یاد می گیرند از تکنیک کاملاً کارآمد استفاده کنند.
  2. دوم تقویت عضلات مرکزی برای حفظ انرژی

 

بسیاری از تحقیقات و تجربه مربیان موفق نشان می دهد که یک شناگر باید برای افزایش کارایی شنای خود از طریق افزایش طول و تواتر استروک عضلات مرکزی خود را تقویت کند.

6 پک و عضلات مرکزی

یک میان تنه قوی و پایدار می تواند عملکرد شناگر در آب را از چند طریق افزایش دهد:

  • حفظ موقعیت کشیده بدن در آب: یک میان تنه قوی و پایدار به شناگران کمک می کند تا حالت پایدار و مطلوب بدن را در آب حفظ کنند و حرکات و مقاومت های ناخواسته را به حداقل برسانند.
  • ایجاد پایه با ثبات برای حمایت از حرکت: یک میان تنه قوی به شناگران کمک می کند کشش و پای قوی تری داشته باشند. گفته شده است که ثبات مرکزی امکان حرکت اندام را فراهم می کند . به عبارت دیگر ، داشتن ثبات مرکزی به شناگران این امکان را می دهد تا از دست و پاهای خود برای تولید نیروی پیشبرنده استفاده کنند. ثبات مرکزی در شنا مهمتر از ورزش هایی است که از نیروی زمینی استفاده می کنند. همانطور که قبلاً عنوان گردید ، شناگران در آب ، سطح سفت و سختی ندارند که بتوانند در مقابل آن فشار بیاورند و از نیروی واکنشی آن استفاده نمایند. آنها اساساً در تلاشند تا در سطحی که همواره ناپایدار می شود کشش های قوی انجام دهند و پای قوی بزنند. ثبات مرکزی پایه پشتیبانی لازم از دست ها و پاها برای تولید حرکت و پیشروی مؤثر را فراهم می کند.
  • اتصال قسمت پایین بدن به قسمت فوقانی بدن: میان تنه ضعیف باعث می شود بدن مانند یک زنجیره موج دار عمل کند. ایجاد پیوند محکم بین بالاتنه و پایین تنه به شناگر این امکان را می دهد به جای اینکه فقط روی دست ها تکیه کند به همان اندازه از پاها استفاده کند.
  • کمک به حرکت بدن در شناهای کرال سینه و کرال پشت بدون حرکت اضافی: میان تنه قوی به شناگر امکان می دهد تا بدون حرکت اضافی در بدن حالت کشیده بدن را در همه جهات حفظ کند.
  • انتقال موج در شناهای قورباغه و پروانه: ثبات مرکزی به حرکت پا اجازه می دهد تا بدن را به سمت جلو حرکت دهد و قدرت پاها را به قسمت بالایی بدن اضافه کند.

 در کل ، یک میان تنه پایدار با ارتقاء نیروی پیشروی مؤثرتر، اصلاح شکل بدن به منظور رفع مقاومت ها و استفاده شناگر از کشش های قوی تر دست ها و  زدن پای قوی تر به شنای سریعتر کمک می کند.   در مقالات بعد شما را با تمرین های عضلات مرکزی مخصوص شنا و نحوه زمانبندی آن ها آشنا خواهیم کرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دوازده − یازده =

مطالب بیشتر:

[html_block id="258"]
فیس بوک تویتر اینستاگرم یوتیوب پینترست linkedin تلگرام
ما از کوکی ها برای بهبود تجربه شما در وب سایتمان استفاده می کنیم. با مرور این وب سایت، شما با استفاده از کوکی ها موافقت می کنید.
شروع به تایپ کردن برای دیدن محصولاتی که دنبال آن هستید.